Wskaźniki seropowagencji infekcji ludzkim niedoborem odporności w szpitalach Sentinel w Stanach Zjednoczonych ad

Artykuł zawiera informacje z 26 szpitali, które gromadziły dane przez dziewięć lub więcej miesięcy od stycznia 1988 r. Do czerwca 1989 r. Wybór okazów
W każdym szpitalu wartowniczym, pozostałe próbki surowicy lub osocza od pacjentów hospitalizowanych i ambulatoryjnych były systematycznie zbierane po zakończeniu klinicznych testów laboratoryjnych. Próbki zostały wykluczone, jeśli inny okaz od tego samego pacjenta został wybrany wcześniej w roku kalendarzowym. Próbki zostały również wykluczone, jeśli były to pacjenci, u których rozpoznanie lub powód hospitalizacji dotyczył: AIDS lub innych stanów zwykle związanych z zakażeniem AIDS lub HIV-1; określone warunki, które prawdopodobnie przypuszczalnie wystąpią częściej u osób zarażonych wirusem HIV-1, w tym choroby zakaźne, niewyjaśniona gorączka, choroby neuropsychiatryczne i nowotwory; warunki często związane z medycznymi czynnikami ryzyka (takimi jak hemofilia) lub behawioralnymi czynnikami ryzyka zakażenia HIV-1 (takimi jak nadużywanie leków lub choroby przenoszone drogą płciową); lub rany postrzałowe i nożem, schorzenia, o których doniesiono, że są związane z wyższą niż oczekiwano częstością seroprewalencji HIV-1. 10 Kryteria kwalifikacji zostały szczegółowo opisane w innym miejscu.9
Miesięczna próba 300 osobników w szpitalu wartowniczym była podzielona równo pomiędzy pacjentów płci męskiej i żeńskiej i obejmowała próbki z sześciu grup wiekowych: od 0 do 4 lat (40 osobników); Od 5 do 14 lat (36 okazów); 15 do 24 lat (50 okazów); 25 do 44 lat (100 okazów); Od 45 do 64 lat (50 okazów); i 65 lat lub starszych (24 okazów). Ta warstwowa procedura pobierania próbek dostarczyła próbną populację szpitala wartowniczego z rozkładem wieku, który przypominał raczej populację amerykańską, a nie pacjentów szpitalnych. W niektórych miesiącach dostępna była niewystarczająca liczba kwalifikujących się okazów w określonych kategoriach wiekowych i płciowych, a mniej niż 300 okazów uzyskano. Po ustaleniu kwalifikowalności próbki zostały pozbawione informacji innych niż wiek, płeć, rasa lub grupa etniczna pacjenta oraz miesiąc przeprowadzenia badań. Brak danych na temat behawioralnych czynników ryzyka zakażenia HIV-1. Późniejsza obsługa i testowanie były wykonywane przez personel, który nie widział próbek przed usunięciem informacji.
Testowanie na obecność przeciwciała przeciwko HIV-1
Próbki badano przesiewowo w szpitalach pod kątem przeciwciała HIV-1 z licencjonowanymi testami immunoenzymatycznymi. Próbki powtarzalnie reaktywne w teście przesiewowym testowano za pomocą zestawu Western blotting Dupont. Próbki uznano za seropozytywne dla HIV-1, jeśli wykryto pasma przeciwciał dla co najmniej dwóch z następujących trzech produktów genowych w teście Western blot: p24, gp41 i gp120 / 160.11
Analiza statystyczna
Wskaźniki seropowagencji dla każdego szpitala wyrażono jako liczbę próbek, które były seropozytywne dla HIV-1 podzielone przez całkowitą liczbę badanych. Nie podano stawki dla żadnej podgrupy pacjentów ani nie użyto jej do obliczenia stosunku wskaźników seropowagencji, jeśli mianownik zawierał mniej niż 100 badanych osób. Stosunek liczby mężczyzn do kobiet w seroprewencji HIV-1 obliczono dla osób w wieku od 25 do 44 lat
[hasła pokrewne: zespół amnestyczny, majaczenie drżenne, zatrucie atropiną ]